29 Ocak 2013 Salı

Yazmadigim zamandan beri...

Fransiz,okul,aptallar... Insan 3 kelimeyle tum derdini anlatabiliyor degil mi? Yani,anlamissinizdir diye umuyorum. Hani bazen buyuklerin sozunu dinlemezsiniz de basiniza kotu birsey gelince hemen 'keske" ile baslayan cumleler kurarsiniz. Iste o durumdayim. Ozellikle bu donemin sonunda kurmaya basladim o keskeli cumleleri. Okullar acilmadan once Fransiz okulunda okuyacak olmanin guzel birsey olacagini dusunmustum. Haksiz miyim yani, nerede okudugunu soracaklar sana sen de " Sainte Pulchèrie Fransiz Lisesi" diyeceksin. Insanlar da yabanci bir isim duyduklari icin hemen "vayyyyy" demeye baslayacaklar. Bu cok hostu bana gore:)) Ayrica diger okullardan daha fazla tatil yapmak muhtesem olurdu!
Amaaaa orada okumaya devam eden buyuklerin coguna yabanci okulda okumak rezalet birseydi. Adami oldurene kadar calistirip,gordukleri her ufak hataya en agir cezayi verip,ogrenciye en ufak hatasinda bagirarak kulaklarini patlatip, tek bir ogrencinin yaptigi hatada tum sinifa ceza odevi verip ogrenciyi kopek ederlermis.
Once cok ama cok abarttiklarini dusundum. Gecen senenin verdigi calisma aliskanligiyla dersleri rahatca yapabilirdim, ufak hatalar icin kizmalari imkansizdi cunku hazirlik ogrencisiydim ve daha once hic bilmedigim bir dili ogreniyordum hem tum sinifa ceza odevi vermek mi? Haha guleyim bari!
Bunlari dusunecek kadar safmisim iste. Cunku ilk donem sonunda beni gorenler savas gazisi oldugumu sanabilirdi. Bagisikligim dustu,sinirlerim cok bozuldu,kimseyle gorusecek halim kalmadi ve normalde hic grip olmayan ben yanimda duran birinden 2 gunde mikrop kaptim. Simdi de keske buyuk siniflarin sozunu dinleseydim diyorum.

Okul disina bakacak olursak cok fazla sey yapamadim. Cunku hem ailemle yasadiklarim hem de dersler beni eve kapatti. Ancak bu tatil eglenmeyi planliyorum. Dersler mi? Lanet olsun hepsine,ogretmenler mi? Canlari cehenneme! Ben tatile girdim,evde egitim almaya karar vermedim.

Ilk isim tum parami kitap almaya harcamak olacak. Aklimda Kutsal Kitaplar var. Nedendir bilmiyorum ama artik belirli bir dinim oldugunu hissetmiyorum. Elbette Tanri ya inaniyorum ama belirli bir inancim yok. Suan sadece tek bir dine inaniyorum o da Insan. Diger dinlerin varligini kabul ediyorum,Tanri ya da inaniyorum bu yuzden Deist degilim. Inandigim sey imkansiz aslinda. Tum dinlere inaniyorum gibi birsey,icimde her dinden bir insan var. Imkansiz olmasininsa tek bir nedeni var o da dinlerin kendi aralarinda catismalari. Mesela Incil de Isa carmiha gerilirken Kur'an da carmiha gerilen Isa degil. Aileme bu kararimi daha soyleyemedim. Aslinda soylemek istedim ama o kadar anlayissizlar ki onlarla artik konusamiyorum bile. Dinimin ne oldugunu bilmedigimi soylesem hemen sacmaladigimi soylerler ve kendileri sacmalamaya baslarlar. Ilk olarak Tevrat'tan baslamak istiyorum. Bunun nedeninin Anneliese veya Semitist olmam ile hicbir alakasi yok. Bazi aptallar Yahudilige ozendigimi ve o yuzden dinimi degistirmek istedigimi soyleyip duruyor. Onlara oyle olmadigini soyledigim de neden ilk once Tevrat i okudugumu soruyorlar bana. Bu sacma uydurmacalar daha da buyumeden soyleyeyim nedenini. Ilk basta Tevrat vardi cunku. Musevilik milattan oncelere dayanan bir dindir.
Neyse,umarim bulurum inanmak istedigim kitabi. Bu Tevrat ta olabilir, İncil de, Kur'an da.


Bu arada kimligimi bulmak icin neler yapiyorlar artik tahmin bile edemezsiniz:D ozellikle en yakin arkadasim Fifi den supheleniyorlar:)) zavalli kiz ikidebir "Shanti kim?","Shanti sensin biliyorum!" gibi sorulardan ve israrlardan cekiyor. En komigi ise oyle merakli insanlar var ki Fifi nin tum hareketlerini inceliyor ve bana benzettikleri birsey buluyorlar! :D anlayin artik,ben ne zaman kimligimi aciklamak istersem o zaman acikliycam. Biraz sabir lutfen.

Diger yazimi ne zaman yazarim bilmiyorum ama uzun bir sure sonra yazabilirim. Belki de size surpriz yapar ve erken yazarim bu sefer;)
O zamana kadar AU REVOIR :)

9 Ocak 2013 Çarşamba

Bu yila kotu basladim.

Basliktan da anlasilacagi gibi 2013 e guzel bir baslangic yapamadim. Neler mi oldu? Aslinda tek bir sorun var ve bu sorun beraberinde 1000 den fazla sorun getiriyor.

Normalde bir doktordan yardim almam gerekir ama bu sefer sizden yani okurlarimdan dinlenmek istiyorum. Ben,yani Shanti cok zor zamanlar geciriyorum. Size herseyi anlatacagim,ama yavas yavas.

Ailemle olan iliskilerden baslamak istiyorum ilk olarak. Cunku burada olanlar herseyi mahvetti. Biliyorsunuz ki 15 yasindayim ve hazirliga gidiyorum. Yetiskin bir insan sayilmam icin 3 yilim var sadece. Artik kendi kararlarimi vermek ve bazi sorumluluklari ustlenmek icin hazirim. Ayrica artik bir genc kizim ve bazi haklarim da var. Hayata bu yaslarda hazirlanmak zorundayim ve bunun icin ozgur olmam gerekli. Kendimi mutlu hissetmek, eglenmek ve gencligimi yasamak icin de bazi seyleri istedigim gibi abartmadan yapabilirim.
Iste bu konularda ailemle anlasamiyoruz biz. Onlarin gozunde ben hala kucuk Shanti yim,hani o 5 yasindaki. Onlara gore benim kararlarimi onlar vermeli ve onlarin istedigi sekilde yasamaliyim,aksi takdirde basima gelmeyen sey kalmaz. Herseyime karisiyorlar ki bunlarin icinde blogum bile var! Blogum adi ustunde Karmandia by Shanti! Karmandia benim yarattigim bir ulke adi. Bu ulke, benim beynim ve dusuncelerimden olusuyor. Yani kimseden utanmadan,korkmadan istedigim herseyi soyleyebilirim burada ben. Ama her zaman blogumu kontrol eden kontrol manyagi bir ailem oldugu icin hep elestiriyorlar yazdiklarimi. Bazen onlar yuzunden yazilarimi silmek,degistirmek ve gizlemek zorunda kaliyorum. Bu haksizlik degil mi? Hani sanati,edebiyati ve haberleri haksiz yere sansurlerler ya iste bana yapilan sey de o! Madem rahatsiz oluyorsunuz bu kadar girmeyin o zmaan degil mi?

Bir diger sey de kiyafetlerim. Ben hicbir zaman fazla seksi kiyafetler giymedim giymekte istemedim. Ama tabiiki mini etek( super mini degil mini),topuklu ayakkabi, sort,mini elbise gibi seyler giymek istedim. Ancak bunlari giyerken hep ailemden korktum. Cunku hep bana bu konuda kiziyorlar. Millet disariya donla cikarken kimsenin mini etegime veya mini elbiseme(ki mini elbise dedigim de dizimden 5 cm yukarida sadece),taytima veya sortuma bakacagini sanmiyorum. Gunumuzde 200 kiloluk kadin tayt veya bikini giyebiliyorken ben neden giymeyeyim? Sanki ic camasiriyla disari cikmis gibi sort giyip cikan kizlar varken ben neden mini sort( ki o da aileme gore mini millete gore normal) giymeyeyim? 30 cm topuklu ile yuruyen kizlar varken ben neden 10 cm topuklu giymeyeyim? Deri ve vucuda tam yapisan sort giyen kadinlar varken ben neden der pantolon giymeyeyim? Ozellikle deri pantolona giciklar zaten. Gecen gun 3 aydir hayalini kurupta aldigim deri gibi gorunen pantolonu sadece bir kere giyebildim ve giydigim icin pisman olup agladim. Kimse laf atmadi,bakmadi ama ailem bana oyle bir kizdi ki!... Anneme gore deri pantolon yazlikmis! İran da yasasak belki! Ayrica baksalar da insanlar birsey olmaz ki? Cogu turk erkegi gordugu her kadina bakiyor. Nasil olursa olsun hem de! 8 yasinda cocuga bile sapik sapik bakan adamlar var bu ulkede artik alismalilar bence.

Yemek konusuna gelince... Vejeteryanligima laf sokmak icin ellerinden geleni yapiyorlar. 7 aydir vejeteryanim neredeyse ama hala su laf sokmaktan vazgecmediler. Ne zaman sofraya otursam kirmizi etin yararindan ve vejeteryanlarin salakligindan bahsediyorlar.

Goruslerime de saygisizlar. İrkciligi sevmedigimi biliyorlar,genellemeyi de ama yinede geleneklere,tiplere ve nazi inanclara laf etmeden duramiyorlar. Gecen gun Hintliler in et yemediginden konusmaya basladik. Annem onlarin cok salak oldugunu soyledi, babam da sacma sapan seylere inandiklarini soyledi. Sonra annem " bu kadar sikici bir hayat istemem insan olur sikintidan,olseler daha iyi zaten. "diyerek guldu. İste o an cizmeyi asmisti,fikirlerini soyleyebilirlerdi ama olsunler daha iyi demek ne demekti?! Onlar da insan sonucta ve bu onlarin binlerce yillik inanci,gelenegi ve kulturu! Sinirlenerek: " Asil siz olun!" dedim onlara.


Ayrica beni ozgur hic birakmiyorlar. Cunku bana guvenmiyorlar. Buna en iyi ornek su: Uyku sever biri degilimdir ve kolay kolay uyuyamam. Sabahlari da 6:00 da kalkmam gerekince okula gitmek resmen bir cileye donusuyor. Gecenlerde yine hic uyuyamadigim bir gece alarmi kurmayi unutmusum ve bu da servisi kacirmama neden oldu. Ancak bu olaydan bir hafta sonra yine buna benzer bir olay oldu. Alarmi kurdum ama cok gec yattigim icin anormal yorgundum. Alarm caldi ve ben de kalkip o sinir bozucu sesi kapattim sonra da 5 dakikaligina bile olsa gozlerimi tekrar kapattim,ama tam 50 dakikalin bir uykuya daldim tekrar! Yine gec kaldim,ama bunu bilerek yapmadim! Ailem de dogal olarak bir hafta arayla devamsizlik yapmamda bir is olacagini dusunup bana kizdi. Yilbasindan 2 hafta onceydi bu.

Daha sonra olaylar iyice karisti. Annem yilbasi sonrasi yani 1 Ocak ta alarmi kendi odasina aldi ve bana guvenmedigini,beni onun uyandiracagini soyledi. Ben baskasinin beni uyandirmasindan hic ama hic hoslanmazdim. Alarmi almak icin israr etmeme ragmen bana yarin okula gitmemek icin bir numara yapabilecegimi bildigini soyledi! Hocbir zaman numara yapmadim ama beni hep yalanci gibi gostermeye calisiyorlar! Ben de bunun uzerine cok ama cok sinirlenip anneme cok kotu bir mektup yazdim. Ondan nefret ettigimi,onu anne olarak gormedigimi falan filan... Ayrica bana aldigi hediyeye de zarar verdim! Resmen sinir krizi gecirdim,cunku son birkac aydir oyle kotu bir insan oldu ki bu yaptigi sey benim icin son noktaydi!
Onun uzulmesini istedim cunku.O beni neredeyse tum hayatim boyunca uzdu,beni kullandi,bana bagirdi simdi ben de ona aynisini yapacaktim! Gercekten de uzuldu. Bu babamla da aramin bozulmasina sebep oldu ama babama ilk baslarda sadece soguk davraniyordum. Sonra beni ansizin eve gelip psikologa gitmek icin zorlayinca (bu zorlamanin icinde adam oldurecek gibi bagirma ve kapiyi zorlama da var. ) ona olan butun saygim ve sevgim bir anda bitti. Babamin o bagirisi ve kapiyi zorlamasi gordugum en korkunc kareydi hayatimdaki ve ne zaman o kareyi dusunsem agliyorum artik! Zorla guzellik olmaz diye bir laf vardir,onlar psikologa goturerek beni rahatlatacaklarini sanarken benim tam tersine sinirlerim daha cok bozuldu. Artik ikisinden de nefret ediyorum ve ikisiyle de konusmuyorum. Bazen evden kacmayi dusunuyorum,uzaklara...Ama nerede kalabilirim ki? İki buyukannemde de kalirsam hemen onlara haber verirler bu olay halam ve dayim icin de gecerli. Zaten dayimda kalmiyorum artik ama halam da da kalirsam zaten haberleri olur. Keske beni koruyacak baska bir aile olsa veya keske bu evde yasamasam. Hep babaannemde veya anneannemde kalsam,onlarla yasasam ve okula oradan gitsem. Okul parasi disinda suan yasadigim insanlardan birsey istemem zaten. Onlardan olabildigince uzaklasip onlari unutmak istiyorum.
Hele bir 18 yasima geleyim Amsterdam a gitcem ve Anneliesenin evini ziyaret etcem,dinimi o zamana kadar belirlemis olurum. Belki de ben Deistimdir ama 3 dine de inaniyorum. Sadece suan inandigim ozel bir din yok. Anneliese in evini ziyaret etmenin beni biraz olsun degistirecegine inaniyorum. Cunku insanlar nasil dini yerlere gidip huzur vuluyorsa ben de onun evine gidersem belki kendimi ona yakin hissederim ve huzur bulurum. Suan bunun ne alakasi oldugunu soracaksiniz bana ama varncok alakasi. Anneliese i ne zaman dusunsem icim huzurla doluyor. O bir gunlukle bazi insanlari dogru yola surukleyen bir melek! O bir kahraman,benim kahramanim ve benim koruyucu melegim. 18 yasima gelince ilk is onu gormeye gitmek olacak ve ardindan degisicem,hem de cok. Greenpeace e aktivist olarak katilcam ve denizlere acilcam, Anne Frank Vakfi na hep bagis yapicam, kendi kendime para kazanicam ve gerekirse baska bir yerde yasayacam. Soz veriyorum kendime, 1 Ocak 2016 benim icin yeni bir baslangic ve yetiskinlige ilk adim olacak. Kimseye bagimli yasamiycam,kendi kendime yasamayi ogrenicem.