Hic tanimadiginiz bir insani dusundugunuz oldu mu hic?

İki gun once kendime bir beslenme defteri aldim ve her gece ona yazmaya basladim. Gecen hafta bes gun boyunca kontrolsuz bir sekilde yedim. Simdi "kilona cok takiyorsun gencsin sen ye ne olacak?" diye dusunenleriniz mutlaka oluyordur ama inanin bu sefer kilo ile ilgili degil sorun. Kontrolsuz yeme istedi bir cesit yeme bozuklugudur ve gercekten ama gercekten cok sinir bozucudur. İnsan catlayana kadar yemek,yemek ve yemek ister! Genelde yediklerini cok fazla karistirir. Mesela 1 kase cips ve uzerine 6 tane donut gibi. Veya 1 kavanoz tursu ve ustune de koca bir kutu cikolata gibi! Bu ikilileri soyleyince mideniz bulandi degil mi? Onlarin hepsini midenize aldiginizi dusunsenize! Midenizi oldurmeye calismak gibi birsey bu bence! Ben de boyle beslenmeye dogru gittigimi anlayinca "neler oluyor bana?" diye sormadan edemedim kendime. Hemen bir not defteri aldim elime ve nasil bir ben istedigimi,vucudumun hangi bolumlerini begenmedigimi ve nasil beslenmek istedigimi yazdim defterin ilk sayfasina. Inanin yazdiktan sonra oyle bir rahatladim ve mutlu oldum ki bu defteri her zaman tutacagima soz verdim (belki de daha sonra bir beslenme kitabi cikartirim;) ama oncelik Anneliese in kitabina:D). Aman nazar degmesin! 3 gundur herseyden yiyorum,deftere yaziyorum ve haftada 4 saat spor yapacagim. Hatta birazdan annemle birlikte yuruyuse parka gidip 1 saat yuruyecegiz:). Simdiden kendimi hafif hissetmeye basladim ama bugun aksam sushi yedigimiz icin biraz su tutabilir vucudum. Ama olsun,bol bol su icerim ve spor yaparim pazar gunune kadar o tuzu atarim vucudumdan.

Neyse, bu kontrolsuz yeme isine basladigimi anlayinca aklima gecen sene yasadigim olaylar tekrar geldi. Ancak ben size baktim ki cok bilgi vermemisim o konuda. O yil neredeyse ac yasayan benim kalp ritmim dustu ve cok ama cok riskli bir duruma geldi. Normal bir kalp ritmi 60-80 arasidir ama benimki 48 lerdeydi. Annem kalp ritmime baktirirken bunun basit bir muayene oldugunu dusunup onemsememistim. Yillardir ayni doktora gidiyordum ve hic bir sorun cikmamisti daha onceden. Oysa o gun benim icin bir donum noktasi olacakti! Bir deri bir kemik kalmis vucudumu muayene eden doktor ikidebir "hmmm evet" deyip duruyordu. Ben de bunlari oylesine dedigini sanmistim. Ancak bu dedigi aslinda bir sorun oldugunu gosteriyormus. Sonra bir gece annem aglayarak yanima gelince ve kalp ritmimin yememekten cok ama cok dustugunu soyleyince kendimden ve yaptiklarimdan nefret etmeye basladim. O gun hayatimin en kotu gecesini yasadim. Oluyordum ve bunun sorumlusu bendim!

Ertesi gun annem beni hastaneye goturdu ve kalbime holter taktilar. Annem de bana hep ayni soruyu soruyordu:" o 40 kiloluk anoreksik kiz sana zayiflama hapi verdi mi?" ben de aglayarak ve yemin ederek hayir diyordum.

24 saat boyunca holterle dolastim. Daha orta 2 deydim! Ve yanlis insanlar yuzunden sagligim gitmisti,arada benim de aptalligim var tabii. Okula holterle gittim ve annem cikartmaya gelene kadar oyle dolastim. O sirada annem anoreksik kizin annesiyle konusmus. Kiz ertesi gun benden ozur diledi (artik arkadas degiliz cunku o kotu bir insan) ve zaten zayif oldugumu daha fazla vermememi soyledi. 2 ay sonra sagligim yerien geldi ama kontrole gitmem ve tekrar holter takmam gerekliydi. O ara yine diyete baslamistim ama bu daha saglikliydi.

O ikinci randevu ise benim aglamama neden oldu. Kendim icin degil,yanimdaki kiz icin. Benim yaslarimda ve benden uzun ama 10 kilo daha zayif bir kiz oturuyordu yanimda. Babasi oldugunu dusundugum adam obezdi. Ve kiz olecek gibiydi. Holter icin bekliyormus. Takilirken iceriden konusmalari duydum. Hemsire ona yememe hastaligina tutuldum degil mi? diye sordu ve kiz evet dedi. Kiz disari cikarken cok sinirim bozuldu ve halime sukrettim. Dua da ediyordum ayni anda iyiki boyle degilim diye. Sonra bana sira geldi ve takilirken icinden bir ses bana:". Su haline bak shanti! Daha 13 yasindasin ve kalbin yuzunden makinelere baglaniyorsun! Neden kendine bunu yapiyorsun? Buyuyunce bunlari mi hatirlayacaksin?"
Bu icimdeki sesin sorusundan sonra o gun hic yemedigim kadar cok yedim yemegimi.

Ertesi gun ise holteri cikartip sonuclari gormeye gittik annemle. O da ne? Yine ayni kiz! Agladigi belli cunku gozleri sismis. Babasi da agliyor sanirim. Cunku adamin da gozleri islak. Bizden once sonuclari gormeye gittiler. Sonuclari beklerken akrabalari geldi kizin. O sirada kiz ortadan kayboldu. Bir saat oldu,iki saat oldu kiz yok! Sonra babasi akrabalarinin yanina gitti. Nerede sorularina anjiyo yapiliyor diye cevap verdi babasi. Hepsi aglamaya basladi o anda. Ben de kendimi zor tuttum aglamamak icin. Sonra benim sonuclarim icin gidince biz annemle birbirimizin ellerini simsiki tutuyorduk. Peki ne oldu? Kalp atislarim 65 e yukselmis ve bu cok iyiymis! Annem rahatlamis agliyordu. Ben de sadece guluyordum. Ama icimden o kiza ne oldu diye soruyordum.

Suan hala o kizi dusunuyorum. Sagligi nasil?oldu mu yoksa yasiyor mu? Adini bile bilmiyorum kizin ama sunu biliyorum ki o kiz o gun orada olmasaydi ben yine ac yasamaya devam edecektim!